VI. Zmiana Proboszcza

W 68 roku życia, po 29 latach pracy w parafii św. Jacka w Legnicy, dotychczasowy jej proboszcz, ks. Tadeusz Kisiński, 3 marca 1997 r. pisze do biskupa legnickiego prośbę o zwolnienie z obowiązków proboszcza i przeniesienie w stan spoczynku. Biskup przychyla się do tej prośby i z dniem 30 czerwca 1997 r. zwalnia ks. Kisińskiego z obowiązków proboszcza parafii, a ustanawia nim dotychczasowego proboszcza parafii pw. Świętego Krzyża w Rzeszotarach ks. Roberta Kristmana. Nowy proboszcz objął kanonicznie parafię (zgodnie z dekretem podpisanym 20.VI. 1997 r. przez biskupa legnickiego Tadeusza Rybaka) w poniedziałek dnia 30 czerwca 1997 r. Wprowadzenia proboszcza dokonał ks. infułat Władysław Bochnak, dziekan Dekanatu Legnica Zachód, podczas Mszy św. o godz. 18.00.

Emerytowany proboszcz, ks. Kisiński pozostaje w parafii jako rezydent i nie przestaje być aktywny duszpastersko. Wprowadza nowego proboszcza w specyfikę parafii, służy radą i pomocą. Współpraca między nimi układa się bardzo dobrze. Szczególnie umiłowaną posługą duszpasterską księdza emeryta jest konfesjonał.

Pierwsze dni duszpasterzowania nowego proboszcza zbiegły się ze zbliżającą się groźbą powodzi. Padające deszcze na przełomie czerwca i lipca w południowej Polsce doprowadziły do katastrofy powodziowej na południu kraju. Fala powodziowa zbliżała się do Legnicy i 7 lipca ogłoszono w mieście alarm. Fala kulminacyjna dotarła do miasta w niedzielę 20 lipca. Dzielnica Zakaczawie i kościół św. Jacka, położony tuż nad Kaczawą znalazł się w bezpośrednim zagrożeniu. Po wieczornej Mszy św. o g. 18.00 wierni zmuszeni byli wychodzić przez zakrystię ponieważ wszystkie pozostałe wejścia do świątyni były zamknięte i obłożone workami z piaskiem. W ten niezwykle dramatycznej sytuacji okazała się siła ludzkiej solidarności i przywiązania do Kościoła. Dzień i noc tutejsi mieszkańcy układali worki z piaskiem na brzegu rzeki. Na plebanii przygotowywano nieustannie ciepłe napoje i posiłki dla obrońców Zakaczawia.

Trwała ponadto nieustanna modlitwa za wstawiennictwem Matki Bożej Łaskawej, której - ukoronowany niedawno obraz krzeszowski - znajdował się jeszcze w katedrze oraz za wstawiennictwem św. Jacka. Jego opieka nad tutejszym ludem okazała się skuteczna, bowiem wysiłki obrońców Zakaczawia przyniosły efekty do tego stopnia, że 27 lipca 1997 r. można było w kościele św. Jacka odprawić uroczystą Mszę św. dziękczynną za wstawiennictwem naszego patrona za uchronienie Zakaczawia i miasta przez zalaniem. Niestety powódź nie ominęła mieszkańców Starych Piekar. Zniszczenia i szkody były duże. Proboszcz parafii ks. Robert Kristman tworzy grupę charytatywną, która zajmie się w pierwszym rzędzie pomocą poszkodowanym parafianom ze Starych Piekar. Z pomocą przychodzi od samego początku Caritas Diecezji Legnickiej. Już 3 sierpnia grupa dzieci powodzian wyjeżdża na trzytygodniowe kolonie. Pomoc organizowana jest sukcesywnie w postaci żywności, odzieży, sprzętu AGD oraz przekazywane są środki pieniężne na remont zalanych budynków.

W tym czasie w diecezji odbywa się peregrynacja kopii cudownego obrazu Matki Bożej Łaskawej z Krzeszowa. Do parafii św. Jacka kopia przybywa 5 września 1997 r. Licznie zgromadzeni parafianie wraz ze swoimi duszpasterzami uroczyście witają obraz przy moście na Kaczawie i czuwają całą dobę na modlitwie z Maryją, dziękując m.in. za uratowania dzielnicy przez powodzią.

Dnia 15 września 1997 r. wikariusz parafialny ks. dr Jan Klinkowski zostaje mianowany diecezjalnym asystentem Akcji Katolickiej.

Utworzona, w celu niesienia pomocy powodzianom, grupa charytatywna rozpoczyna swoją działalność jako Parafialny Zespół Caritas dnia 22 września 1997 r. Zakres działalności na terenie parafii jest ogromny. Już w październiku z okazji Tygodnia Miłosierdzia zespół zdołał przygotować pomoc dla 45 rodzin.

Lipcowa powódź co prawda nie zalała dzielnicy, ale ze względu na podwyższenie się poziomu rzeki, woda kanałami dostała się do piwnicy kościoła, wypełniając ją po sklepienie. Przez to zostały zniszczone piece grzewcze w i ucierpiała posadzka w prezbiterium. To spowodowało, że podjęto się częściowego remontu kościoła, który się rozpoczął 8 lutego 1998 r. Wymieniono posadzkę w prezbiterium i wykonano nowy kamienny ołtarz w miejsce dotychczasowego, który był zrobiony z drewnianych desek i płyty pilśniowej. Ze względu na remont niemożliwe stało się w dotychczasowej formie korzystanie z kościoła przez wiernych obrządku greckokatolickiego. Ówczesny proboszcz greckokatolicki, ks. Marek Sośnicki, rozpoczął użytkowanie budującej się cerkwi przy ul. Wrocławskiej. Fakt ten przyczynił się bezpośrednio do całkowitego opuszczenia przez grekokatolików kościoła św. Jacka po kilkunastoletnim korzystaniu ze świątyni.

Uroczystość poświęcenia nowego ołtarza, i pobłogosławienia prac remontowych dokonał 29 marca 1998 r. biskup legnicki Tadeusz Rybak, w obecności ok. 30 prezbiterów miasta i okolic oraz przy licznym udziale wiernych. W ołtarzu umieszczono relikwie świętych męczenników Aurelii, Klemensa, Tymoteusza, i Venerosa. Pod ołtarzem umieszczono pamiątkowe dokumenty.

W lipcu 1998 r. dzięki ofiarności tutejszych parafian dokonano renowacji nastawy ołtarzowej i ambony. Koszt tego przedsięwzięcia wyniósł 30.000 zł.

Z dniem 22 czerwca 1998 r. dotychczasowy wikariusz parafii św. Jacka ks. dr Jan Klinkowski zostaje mianowany przez biskupa legnickiego dyrektorem Diecezjalnego Kolegium Teologicznego i równocześnie odwołany z obowiązków wikariusza. Jego miejsce zajmuje ks. Piotr Szajner. Ks. Klinkowski pozostaje w parafii jako rezydent.